Sara Bahar Okuyucu'nun Kaleminden...

Sıfırlanmak gerekir kimi zaman… En dibe vurmak… Çaresizliği iliklerine kadar hissetmek… Resetlemek gerekir ne varsa beyninde boşaltmak… Tekrar ve daha güçlü kalkabilmek için önce düşmek gerekir… Düşerken kanayan dizlerinin acısını hissetmek… Acıya alışmak, nasır tutmak gerekir… Engelleri aşabilmek için önce önünü görmek, gördüğünü kabullenmek, yüzleşmek gerekir…. Yok saymak, kaçmak sadece süreci uzatır, çekilen sancıyı arttırır… Ne geçmişe faydası olur, ne geleceğe, ne de bugüne… Kaçmak acıya tuz basmaktır, tedaviyi reddedip hastalığa teslim olmak… Oysa her yara iyileşir, kabuk bağlar… Zaman çok acıtan ama tesirli bir ilaçtır… Kaçmak bir korkaklık biçimidir… Kaçarken hep yanında götürür, hep sol tarafında taşırsın acını… Kalmak gerekir, ne varsa karşısında durmak, acıyı yaşamak, yenilgiyi kabullenmek… Her acının bir yas süresi vardır…  Yas tutmak, hesabı görüp defteri kapatmak gerekir… Şimdi bırak beraber düşelim, boşluğa teslim olup en dibe vuralım… Korkma düşmekten, düştün diye kahretme kendine… İnsanız düşe kalka yol alırız… Dün bitti diye toprak atarlarken üstümüze, biz bugün o toprakta yeşerir renk renk çiçekler açarız…